Hondenbezitters spreken elkaar makkelijk aan. De honden bieden een gespreksonderwerp. Zouden public screens deze rol van gespreksonderwerp ook kunnen spelen?Volgens het boek "City Comforts" van David Sucher uit 2003 weet iedere gastheer of gastvrouw dat het altijd goed is om een paar vreemde objecten in je kamer te hebben slingeren (pagina 28). Een bijzonder souvenir uit een ver oord is bijvoorbeeld een dankbaar gespreksonderwerp.
Volgens Sucher kan kunst deze rol in de openbare ruimte vervullen. Wat mij betreft kunnen public screens daaraan toegevoegd worden, of er nu kunst op uitgezonden wordt of iets anders. Vooral in woonwijken zou dit een verrijking van de openbare ruimte kunnen zijn omdat het makkelijker wordt je buren te leren kennen. In anoniemere omgevingen zoals stadscentra is de behoefte mensen te leren kennen doorgaans minder groot.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten