Meeting Point op Schiphol

Soms ben je zo blij als je iemand na lange tijd terug zult zien, dat je het wel wilt uitschreeuwen. Op Schiphol kun je dit op virtuele wijze doen.

Bij het Meeting Point op Schiphol staat een beeldscherm. Het scherm is te vinden in de buurt van de NS-loketten in de centrale hal. Het laat afwisselend reclames en sms-jes van reizigers of degenen die reizigers af komen halen zien.

Tot voor kort was het op het Meeting Point alleen mogelijk om met elkaar te communiceren via briefjes. Nu is daar de mogelijkheid om via sms en een beeldscherm te communiceren bij gekomen.

De teksten worden beoordeeld op geschiktheid. Toen ik als test de URL van dit blog naar 5030 sms-te werd mijn bericht geweigerd. De reden was dat mijn sms geen reisgerelateerde informatie bevatte, volgens de sms die ik korte tijd na het versturen van mijn sms ontving.

Ik betwijfel het directe nut van dit scherm voor reizigers omdat inmiddels toch bijna iedereen een mobiele telefoon heeft. Leuke situaties kan het wel opleveren, en vermaak is altijd welkom als je de tijd moet doden. Toen ik een paar dagen geleden bij scherm stond te wachten vroeg ik me af wie die Trolls of Scotland zouden zijn die in een van de berichten hierboven genoemd worden. Dan is het best grappig als je een moment later een groepje bij het Meeting Point aan ziet komen dat je onmiddellijk herkent als de Trolls of Scotland.

Achter de schermen op Times Square

A tour of Times Square from Keyframe on Vimeo
Times Square staat bekend om zijn beeldschermen. Deze kleine documentaire laat letterlijk zien wat er achter deze schermen zit: lege kantoren. De eigenaren van de gebouwen op Times Square kunnen namelijk ongeveer $300.000 per maand vragen voor een scherm op hun gevel. Waarom zou je je dan nog de last van huurders op je hals halen?

Gespreksstof (deel 2)

In het voorgaande bericht besprak ik dat beeldschermen in de openbare ruimte kunnen dienen als gesprekstof. De bijgaande animatie is gemaakt om het concept achter de game besproken in mijn bericht van 28 februari 2009 uit te leggen. Deze game is ontwikkeld door het Telematica instituut in samenwerking met de HKU. Ook in deze animatie wordt gesuggereerd dat beeldschermen mensen met elkaar in contact kunnen brengen.

Gespreksstof (deel 1)

Hondenbezitters spreken elkaar makkelijk aan. De honden bieden een gespreksonderwerp. Zouden public screens deze rol van gespreksonderwerp ook kunnen spelen?

Volgens het boek "City Comforts" van David Sucher uit 2003 weet iedere gastheer of gastvrouw dat het altijd goed is om een paar vreemde objecten in je kamer te hebben slingeren (pagina 28). Een bijzonder souvenir uit een ver oord is bijvoorbeeld een dankbaar gespreksonderwerp.

Volgens Sucher kan kunst deze rol in de openbare ruimte vervullen. Wat mij betreft kunnen public screens daaraan toegevoegd worden, of er nu kunst op uitgezonden wordt of iets anders. Vooral in woonwijken zou dit een verrijking van de openbare ruimte kunnen zijn omdat het makkelijker wordt je buren te leren kennen. In anoniemere omgevingen zoals stadscentra is de behoefte mensen te leren kennen doorgaans minder groot.

Interactie met een spel via je telefoon

In mijn bericht van 28 februari 2009 had ik het over de mobiele telefoon als controller voor games op beeldschermen in de openbare ruimte. De bovenstaande video laat een vorm van interactie zien die niet werkt via Bluetooth, maar waarvoor je een specifiek nummer moet bellen. Vervolgens bedien je de game voornamelijk met je stem.

Digitaal versus hard copy

Mensen kijken langer naar digitale reclames dan naar standaard reclameposters. Dat toont een recent onderzoek op het London Bridge Station aan.

Het gaat om een onderzoek met reclameborden waarop apparatuur bevestigd is die kan meten hoeveel mensen naar een reclamebord kijken en hoe lang ze dat doen. Het onderzoek werd uitgevoerd met behulp van het “audience measurement system” van Trumedia.

Het bleek niet alleen zo te zijn dat mensen 60 procent langer naar digitale reclameborden keken, er keken ook nog eens twee keer zoveel voorbijgangers naar een digitaal scherm dan naar een lichtpanel met "ouderwetse" poster.

De verschillen waren – niet helemaal onverwacht - nog veel groter als in de digitale reclames gebruik gemaakt werd van eenvoudige animaties. Dit zal aan ‘the orienting response’ liggen, een verschijnsel dat ik al eerder noemde in een bericht op 3 maart 2009.

Vergelijkbare onderzoeken die eerder uitgevoerd werden in Frankrijk en de Verenigde Staten leverden ongeveer dezelfde resultaten op.

Maar waarom mensen meer en langer kijken naar digitale reclames die niet bewegen dan naar een lichtpanel met een poster wordt mij niet duidelijk. Zal het met de beeldkwaliteit te maken hebben? Met de lichtsterkte zou het ook te maken kunnen hebben, maar de poster werd getoond op een verlicht paneel. Ik neem aan dat het licht van dat paneel zoveel mogelijk is afgestemd op de lichtsterkte van het digitale bord. Vreemd dat de onderzoekers daar geen uitspraken over doen.

Bronnen: nabbnet.nl en dailydooh.com
Bron foto: Ford commercial 2009

Informatieborden hacken

Digitale informatieborden zijn handig, omdat je eenvoudig (en vaak zelfs op afstand) boodschappen aan kunt passen. Maar het is natuurlijk niet de bedoeling dat hackers dat gaan doen.

Op Amsterdam CS liet begin vorige week het bord waarop normaal de treintijden van spoor 1 en 2 staan een mysterieuze boodschap zien: “Watchdog”.

Webwereld sprak met een medewerker van de NS die zei dat het bord waarschijnlijk gehackt was. Later gaf een woordvoerder van de NS aan dit niet te kunnen bevestigen. Er werd nog gezocht naar een oorzaak.

Op 11 maart zorgde de fabrikant van de borden voor duidelijkheid. Het bleek te gaan om een soort foutmelding van de software van de borden, die normaal niet op het bord mag verschijnen.

In de VS is het hacken van waarschuwingsborden inmiddels een rage, met onheilspellende berichten als “New York is dying” tot gevolg.

Bron: webwereld.nl en bright.nl

Het grootste beeldscherm ter wereld

Het grootste beeldscherm ter wereld wordt 33 verdiepingen hoog. Het scherm wordt geïntegreerd in de gevel van een gebouw. Dit gebouw dat - hoe kan het ook anders - binnenkort te zien zal zijn in Dubai heet Podium. Van het beeldscherm op het Rembrandtplein in Amsterdam werd bij de plaatsing in december 2006 beweerd dat het het grootste scherm van Europa was. Dit scherm is 114 vierkante meter.

Bron: Gizmodo.com

Emotionele intelligentie

Beeldschermen in de openbare ruimte kunnen beïnvloeden hoe voorbijgangers zich voelen of gedragen door empathie te tonen of aan te moedigen.

De meeste mensen kennen het opgejaagde gevoel dat je kunt hebben als je 's avonds op een luchthaven in een vreemde stad aankomt. Je hebt geen idee hoe lang het gaat duren voordat je je hotel in het centrum van de stad bereikt hebt en eindelijk kunt gaan slapen. Ongeduldig wacht je op je koffer bij de lopende band. Een bordje of een beeldscherm dat aangeeft dat er iedere twee minuten een trein vanaf de luchthaven naar het centrum vertrekt zorgt ervoor dat je je een stuk rustiger voelt.

Over dit soort emotioneel intelligente borden gaat de korte presentatie "Emotionally Intelligent Signage" van Daniel Pink. De presentatie gaat niet per se over beeldschermen, maar het uitzenden van dit soort emotioneel intelligente boodschappen zou wat mij betreft een erg nuttige toepassing van beeldschermen in de openbare ruimte zijn. De boodschappen kunnen de sfeer in de openbare ruimte aanzienlijk verbeteren.

Daniel Pink gebruikt voor zijn presentatie de pecha kucha methode: 20 slides, 20 seconden per slide. Daniel Pink werkt voor het tijdschrift WIRED.

Bron: www.DigitalSignageToday.com

Interactief pashokje

Binnen afzienbare tijd zijn er in Nederland winkels met interactieve passpiegels. Dat staat in het nummer van december 2008 van het tijdschrift EMERCE. Het Telematica Instituut heeft op dit moment al een prototype van een interactief pashokje.

In het artikel "Rfid verovert de winkel, Lingeriemerk Sapph introduceert interactieve passpiegels" wordt besproken dat Sapph volgend jaar een aantal eigen winkels gaat openen. Deze winkels worden uitgerust met interactieve passpiegels.

In eerste instantie zullen de spiegels alleen registreren welke kleding mee het pashokje wordt ingenomen. Dit gebeurt door middel van rfid-technologie. Later zullen de spiegels ook advies gaan geven, bijvoorbeeld door leuke combinaties te laten zien op basis van het meegenomen kledingstuk. Het genoemde artikel is te lezen op pagina 27 van nummer 82 van EMERCE.

Bij het Telematica Instituut hebben we nu al een prototype van een dergelijk pashokje. In het pashokje kun je informatie krijgen over het kledingstuk dat je aanpast. Er zijn drie verschillende informatielijnen.

De eerste lijn geeft achtergrondinformatie over het productieproces, bijvoorbeeld of het product milieuvriendelijk geproduceerd is.

De tweede lijn geeft informatie over het idee achter het product. Via deze informatielijn kun je bijvoorbeeld informatie opvragen over de opdruk van een shirt dat je aanpast. Voor het shirt in het bovenstaande filmpje is dat een afbeelding van de Amen drumbreak. Het pashokje geeft uitleg over deze drumbreak en laat voorbeelden zien en horen van muziekstukken waar de break in voorkomt.

De derde lijn geeft informatie over wat andere mensen van het product vinden. In het laatste deel van het bijgaande filmpje kiest de hoofdpersoon deze lijn door zijn hand naar het hartvormige icoon toe te bewegen.

Het pashokje is in opdracht van het Telematica Instituut eind 2008 gemaakt door studenten van de Crowd Connection groep van de HKU in Hilversum. Het pashokje werkt weliswaar nog maar voor één kledingstuk, maar het geeft een goed beeld van de mogelijkheden van dit nieuwe fenomeen.

Beeldschermen in parken in de jaren 60?

In de jaren 60 hebben er in Londense parken waarschijnlijk televisies gestaan. Jane Jacobs heeft het in haar boek "The Death and Life of Great American Cities" uit 1961 namelijk over een Londens voorstel om televisies in parken te installeren. Of het voorstel ook tot het plaatsen van televisies geleid heeft wordt echter niet duidelijk. Als dit het geval is waren het waarschijnlijk de eerste "urban screens" ter wereld.

Beeldschermen als onderdeel van architectuur

Beeldschermen kunnen een positieve bijdrage leveren aan openbare ruimten. Daar ben ik van overtuigd. Ik denk dat beeldschermen openbare ruimten bijvoorbeeld in esthetisch en sociaal opzicht kunnen verbeteren. Door schermen zo vorm te geven en te plaatsen dat ze de ruimte of een gebouw verrijken en door de content die erop te zien is goed af te stemmen op de ruimte, het moment van de dag enzovoort kunnen ze een esthetisch verantwoorde aanvulling vormen op de ruimte. Bijzondere content zoals een live concert of voetbalwedstrijd of de mogelijkheid om samen met andere omstanders iets met een beeldscherm te doen zorgen ervoor dat het eenvoudiger wordt om mensen te ontmoeten in een openbare ruimte.

Maar ik hoor en lees ook vaak minder enthousiaste meningen over de opmars van de schermen. Veel mensen maken zich zorgen over de horizonvervuiling, het bombardement aan beelden dat we als passanten in de openbare ruimte te verduren krijgen. Hier zit vaak ook een angst achter dat de schermen alleen voor reclamedoeleinden gebruikt zullen gaan worden. Ik kan mij die angst wel voorstellen, want tot nu toe is er in Nederland heel veel reclame te zien op de beeldschermen in de openbare ruimte.

Een discussie op het blog arnhem-direct.nl laat vertegenwoordigers van beide meningen zien: de mening dat de schermen allerlei nieuwe, spannende mogelijkheden bieden en de mening dat de opmars van de schermen vooral slecht nieuws is.

Een typisch voorbeeld van een esthetisch verantwoord scherm is wat mij betreft het in de architectuur geïntegreerde beeldscherm op het Moscone Convention Center in San Francisco. Aan de buitenkant van het Moscone Center zitten rails waarop een groot beeldscherm heen en weer loopt (zie afbeelding hierboven). Dit scherm laat live beelden zien van wat er zich in het Moscone Center afspeelt, afgewisseld met live beelden van wat er zich buiten het centrum afspeelt en willekeurige, van tevoren opgenomen beelden van verschillende locaties in San Francisco. De live beelden worden geproduceerd door camera’s die in het heen en weer lopende scherm geïntegreerd zijn.

De komende jaren zal duidelijk worden of de optimisische visie bewaarheid wordt en dat de beeldschermen gaan leiden tot aantrekkelijker openbare ruimten. Dit is mede afhankelijk van of partijen die niet primair op adverteren gericht zijn, zoals gemeenten, lokale maatschappelijke en culturele instellingen, omroepen en kunstenaars, een rol van betekenis gaan spelen bij het invullen van de zendtijd op de beeldschermen in de openbare ruimte. Een debat starten over de invloed van schermen op de openbare ruimte waaraan mensen (stedenbouwkundigen, filmmakers, informatici, reclamemakers enzovoort) vanuit verschillende disciplines deelnemen zou een goed begin zijn.

Bron foto: Hijacking the Urban Screen, door Raina Kumra

Bijzondere bushokjes

In Rotterdam staat op dit moment een bushokje dat je gewicht zichtbaar maakt voor jezelf en de mensen om je heen. Het gewicht wordt getoond op één van de wanden van het bushokje als je op het bankje gaat zitten. Het gaat om een stunt van een sportschool die mensen bewust wil maken van hun gewicht.

Een filmpje van RTVRijnmond op nu.nl laat zien wat de reacties van de voorbijgangers zijn. De meeste mensen lijken best blij met het gewicht dat het bushokje aangeeft en niemand is boos of verontwaardigd over het feit dat hun gewicht zomaar aan omstanders wordt getoond. Toch kan ik me niet voorstellen dat iedereen zo reageert. Het is toch eigenlijk een inbreuk op je privacy. Maar het filmpje betreft een kleine steekproef en de mensen die geïnterviewd worden realiseren zich dat er een camera op hen gericht is. Het zou zelfs kunnen dat de mensen die kwaad werden er uitgeknipt zijn.

Dit voorbeeld doet me denken aan het interactieve bushokje dat van 26 november tot 2 december 2008 op het Rembrandtplein in Amsterdam ingericht was door de exploitant van reclamedragend straatmeubilair JCDeceaux voor telefoonfabrikant Sony Ericsson.

Voorbijgangers konden in het bushokje een foto van zichzelf maken die vervolgens dankzij een razendsnelle internetverbinding van T-Mobile terecht kwam op het grote beeldscherm op de Escape discotheek tegenover de abri. Dit was een reclamestunt van Sony Ericsson voor de C905 Cybershot.

Dit zijn allebei tijdelijke reclamestunts, maar beide laten inspirerende nieuwe mogelijkheden zien om beeldschermen in de openbare ruimte interactiever te maken. Op 28 februari 2009 schreef ik ook al over interactiviteit.

Hééééél veel beelden van schermen in de openbare ruimte

Beeldschermen in de openbare ruimte zijn er in vele varianten. Dat toont de foto-loop aan op de website van het Urban Screens-initiatief. Het zijn foto’s verzameld naar aanleiding van de Urban Screen-conferentie in 2005 in Amsterdam. Een relatief oude verzameling dus. Toch wordt er een mooi beeld geschetst van schermen over de hele wereld.

Bron bovenstaande foto: yolandefoto op Flickr

De VPRO-gids over de opmars der schermen

Twee weken lang gaat het in de VPRO-gids over beeldschermen.

Deel 1 (in gids 8, 21 t/m 27 februari 2009) besteedt met name aandacht aan de redenen waarom deze schermen ineens overal opduiken. De belangrijkste redenen zijn volgens auteur Hans van Wetering de geringe omvang en het geringe gewicht van plasma- en LCD-schermen, waardoor de schermen gemakkelijk overal opgehangen kunnen worden. En het feit dat de schermen niet zoveel meer kosten speelt natuurlijk mee.

Maar ook nieuwe inzichten uit de reclamewereld spelen een rol: narrowcasting werkt beter dan broadcasting. Televisiekijkers zappen veel en hebben bovendien vaak digitale videorecorders waarmee ze de reclames eenvoudig over kunnen slaan. Verder zijn televisie-uitzendingen gericht op een breed publiek. Marktonderzoek toont aan dat driekwart van de beslissingen in de winkel genomen worden. Adverteerders doen er dus verstandiger aan zendtijd in de winkel te kopen. Een voordeel voor de winkelier is dat de schermen zouden zorgen voor een eigentijdse winkelbeleving. In gemeentehuizen, bibliotheken etc. draait het niet om de reclame. Hier bieden de schermen de organisaties zelf de kans zich tot de burger te richten. En het voordeel voor burger is dat hij vermaakt wordt tijdens het wachten. Nadeel voor de burger is dat hij niet om de beelden heen kan. Het valt psychologisch te verklaren waarom dit zo is. Mensen kunnen bewegende beelden en plotselinge volumeveranderingen domweg niet ontwijken. "Orienting response" heet dit verschijnsel.

Deel 1 wordt afgesloten met een paar secties over interactiviteit. Burgers kunnen bewust, bijv. door middel van een touchscreen, en onbewust, bijv. door middel van een smart camera, invloed uit kunnen oefenen op het beeldscherm. Dit is een interessant onderwerp, dat ook in dit blog nog regelmatig aan bod zal komen.

Deel 2 (in gids 9, 28 februari t/m 6 maart) gaat in op de content die op de schermen te zien is. Aan bod komen City Media Rotterdam, MoskeeTV en McDonald's-TV. In Rotterdam is het doel om reizigers op metrostation Beurs te laten zien wat een interessante stad Rotterdam is en wat er allemaal te doen is. Reclame maakt slechts 30 procent uit van het totale contentaanbod. De content wordt afgestemd op het dagdeel en de doelgroep die er dan komt. Op woensdagmiddag wordt er bijvoorbeeld rekening gehouden met kinderen.

Ook in moskeeën waar MoskeeTV draait is de verhouding 30 procent reclame, 70 procent overige content. Die overige content bestaat uit informatie van organisaties zoals gemeenten en de Kamer van Koophandel. Dit soort instanties is bijzonder geïnteresseerd in het medium door de specifieke doelgroep.

De schermen bij McDonald's zijn gericht op winstmaximalisatie. De schermen zijn van Librium-TV. Deze organisatie verzorgt ook de inhoud: met name reclame met een tickertape onderin beeld met nieuwsberichten.

Naast nieuwe partijen als Librium-TV investeren ook oudere organisaties zoals de Volkskrant en de Nederlandse Publieke Omroep (NPO) in het nieuwe medium. Volgens Michel Mol van de NPO moeten ze wel, omdat het publiek niet toeneemt maar het aantal kanalen en media wel.

Obama in Utrecht

Op 20 januari 2009 hebben honderden mensen op station Utrecht live gekeken naar een historisch moment. Het was de dag van de inauguratie van Barack Obama, de eerste zwarte president van de Verenigde Staten. De inauguratie was te zien op het grote scherm in de hal van station Utrecht Centraal.

Waarschijnlijk keken veel mensen op dit moment thuis of op hun werk naar de televisie. Ik ben benieuwd of het grote scherm en de aanwezigheid van de vele andere mensen een extra bijzondere herinnering aan dit typische "waar-was-jij-toen...?"-moment oplevert voor de mensen die op station Utrecht gekeken hebben naar de inauguratie van Obama.

In Nederland werd de uitzending met 30 seconden vertraagd, waardoor zij ondertiteld kon worden. Deze ondertiteling zorgde ervoor dat de inauguratie goed te volgen was in de stationshal.

In mijn bericht van 27 februari had ik het over de gebrekkige betrokkenheid van voorbijgangers bij schermen in de openbare ruimte. Ik gaf aan dat het bieden van interactiemogelijkheden met het scherm de betrokkenheid waarschijnlijk zal verhogen.

Een andere mogelijkheid om betrokkenheid te verhogen blijkt, niet geheel onverwacht, het live uitzenden van bijzonder gebeurtenissen te zijn. CBS Outdoor, de exploitant van het scherm op station Utrecht, heeft al eerder geëxperimenteerd met het uitzenden van het EK voetbal en de Tour de France in de openbare ruimte. Ook dit bleek een succes.

Bron: Website CBS Outdoor